کیمیا

    بدک هم نیست ، یه دوره اعتقادات !!!   شاخه هاى توحید ما معتقدیم : توحید شاخه ‏هاى زیادى دارد که از همه مهمتر شاخه ‏هاى چهار گانه زیر است : الف - توحید ذات : یعنى ذات پاک او یگانه است و هیچ شبیه و نظیر و مانندى ندارد . ب - توحید صفات : یعنى صفات علم و قدرت و ازلیت و ابدیت و ... همه در ذات او جمع است و عین ذات یگانه ی اوست . نه مانند مخلوقات که صفات آنها از یکدیگر جدا ، و از ذات آنها نیز جداست ، البته عینیت ذات خداوند با صفات او نیاز به دقت و ظرافت فکرى دارد . ج - توحید افعال : یعنى هر فعل و حرکت و هر اثرى که در جهان هستى است همه از اراده و مشیت ‏خدا سر چشمه مى‏گیرد : « الله خالق کل شى‏ء و هو على کل شى‏ء وکیل » ، « خداوند آفریننده ی همه چیز ، و حافظ و ناظر بر همه اشیاست ‏» . (20) « له مقالید السموات و الارض » ، « کلیدهاى آسمان ها و زمین از آن اوست ( و در دست قدرت او مى‏باشد ) » . (21)  آرى ‏« لا مؤثر فى الوجود الا الله » ، « هیچ مؤثرى در جهان هستى ، جز ذات پاک خداوند وجود ندارد » . ولى این سخن به آن معنى نیست که ما در اعمال خود مجبوریم ، بلکه به عکس ما در اراده و تصمیم گیری هاى خود آزاد هستیم : « انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا » ، « ما او ( انسان ) را هدایت کردیم ( و راه را به او نشان دادیم ) خواه شاکر باشد ( و بپذیرد ) یا کفران کند ( و سر باز زند ) » . (22) « و ان لیس للانسان الا ما سعى » ، « و براى انسان بهره ‏اى جز سعى و کوشش او نیست ‏» . (23) این آیات قرآنى با صراحت نشان مى‏دهد که انسان داراى آزادى اراده است ، ولى چون آزادى اراده و قدرت بر انجام کارها را خداوند به ما داده است ، اعمال ما مستند به اوست‏ بى آنکه از مسؤولیت ما در برابر کارهایمان بکاهد- دقت کنید . آرى او اراده کرده است که ما اعمال خود را با آزادى انجام دهیم تا از این طریق ما را آزمایش کند و در طریق تکامل پیش ببرد ، چرا که تنها با آزادى اراده و پیمودن راه اطاعت ‏خدا با اختیار ، تکامل انسان ها صورت مى‏گیرد ، زیرا اعمال جبرى و خارج از اختیار نه دلیل خوبى کسى است و نه نشانه بدى او ! اصولا اگر ما در اعمالمان مجبور بودیم ، نه بعثت انبیاء و نازل شدن کتب آسمانى مفهوم داشت ، و نه تکالیف دینى و تعلیم و تربیت ، همچنین پاداش و کیفر الهى نیز نامفهوم و خالى از محتوا مى‏شد . این همان چیزى است که ما از مکتب ائمه اهل بیت - علیهم السلام - نیز آموخته‏ایم که به ما فرموده‏ اند : نه جبر مطلق صحیح است و نه تفویض و واگذارى مطلق ، بلکه چیزى در میان این دو است : « لا جبر و لا تفویض و لکن امر بین امرین ‏» . (24) د - توحید عبادت : یعنى ، عبادت مخصوص خداست و هیچ معبودى جز ذات پاک او وجود ندارد ، این شاخه ی توحید از مهمترین شاخه‏ هاى آن محسوب مى‏شود ، و پیامبران الهى بیشتر روى آن تکیه کرده‏اند : « و ما امروا الا لیعبدوا الله مخلصین له الدین حنفاء ... و ذلک دین القیمة » ، « به آنها ( پیامبران ) جز این دستورى داده نشد که تنها خدا را بپرستند ، و دین خود را براى او خالص کنند و از شرک به توحید باز گردند ... و این است آیین پایدار الهى‏ » ! (25) براى پیمودن مراحل تکامل اخلاق و عرفان ، توحید از این هم عمیق تر مى‏شود و به جایى مى‏رسد که انسان باید تنها به خدا دل ببندد ، در همه جا او را بطلبد و جز به او نیندیشد و چیزى او را از خدا به خود مشغول نسازد : « کلما شغلک عن الله فهو صنمک » ، « هر چیز تو را به خود مشغول سازد و از خدا دور کند ، بت توست ‏» . ما معتقدیم : شاخه‏ هاى توحید منحصر به این چهار شاخه نیست ، بلکه توحید مالکیت ( یعنى همه چیز از آن خداست ) « لله ما فى السموات و ما فى الارض » (26) و توحید حاکمیت‏ یعنى قانون تنها قانون خداست « و من لم یحکم بما انزل الله فاولئک هم الکافرون » (27) همه از شاخه ‏هاى توحید است .   توحید افعالى و معجزات پیامبران   اصل توحید افعالى این حقیقت را تاکید مى‏کند که خارق عادات عظیم و معجزاتى که از پیامبران الهى صادر مى‏ شده همه به‏ « اذن الله ‏» بوده است ، چنان که قرآن مجید درباره حضرت مسیح (ع) مى‏گوید : « و تبرئ الاکمه و الابرص باذنى و اذ تخرج الموتى باذنى » ، « کور مادر زاد و مبتلا به بیمارى ( غیر قابل علاج ) پیسى را به اذن من شفا مى‏دادى ! و مردگان را به فرمان من زنده مى‏کردى ! »  (28) و درباره یکى از وزراى سلیمان مى‏فرماید : « قال الذى عنده علم من الکتاب انا آتیک به قبل ان یرتد الیک طرفک فلما رآه مستقرا عنده قال هذا من فضل ربى » ، « کسى که دانشى از کتاب آسمانى نزد او بود گفت : پیش از آن که چشم بر هم زنى ، من آن را ( تخت ملکه سبا را ) نزد تو خواهم آورد و هنگامى که ( سلیمان ) آن را نزد خود ثابت و مستقر دید ، گفت : این از فضل ( و اراده ) پروردگار من است ‏» . (29) بنابر این نسبت دادن شفاى بیماران غیر قابل علاج و زنده کردن مردگان به حضرت مسیح (ع) ، به اذن و فرمان خدا ،که صریحا در قرآن آمده ، عین توحید است .   پ . ن : 20- سوره زمر ، آیه 62 . 21- سوره شورى ، آیه 12. 22- سوره انسان ، آیه 3 . 23- سوره نجم ، آیه 39 . 24- اصول کافى ، جلد اول ، صفحه 160 ( باب الجبر و القدر و الامر بین الامرین ) . 25- سوره بینه ، آیه 5 . 26- سوره بقره ،آیه 284 . 27- سوره مائده ،آیه 44 . 28- سوره مائده ،آیه 110 . 29- سوره نمل ،آیه 40 .