کیمیا

    نگاهی به تاریخ فلسطین از آغاز تا امروز قسمت دوم :   فصل اول : سرزمین پیامبران دوهزار سال قبل از میلاد مسیح تا قرن چهاردهم میلادی ( رنسانس )   فلسطین جزء معدود سرزمینهایی است که اراده خدا بر تقدیس آن قرار گرفته است . مسجد الاقصی ، سومین حرم شریف مسلمانان در این مکان قرار دارد و این سرزمین جایگاه ادیان الهی چون موسویت ( که یهود جزیی از آن است ) و مسیحیت بوده است . در این میان سابقه تاریخی یهودیان در فلسطین ، یکی از ادعاهای صهیونیستها در جهت تقویت گرایش یهودیان به ایجاد ملتی در فلسطین و به حق جلوه دادن تصاحب آن شده است . اما جالب اینجاست که بر اساس شواهد تاریخی یهودیان نه تنها ساکنان اولیه فلسطین نبوده اند بلکه حتی بیشتر از سایر اقوام نیز بر آن حکومت نداشته اند .   تجار پشم قرمز   2000 سال تا میلاد مسیح مانده بود که قبائلی از اهالی اور عراق به حوالی مدیترانه رسیدند . جایی به نام « کنعان » که به زبان « آرامی » شغل مردم خودش را معرفی می کرد ؛ یعنی « تجار پشم قرمز » . مردمی که حالا میزبان پناهندگانی بودند که زندگی شان به تاراج همسایگان رفته بود و اکنون به دنبال یک مأمن به روستاهای کنعان رسیده بودند . روستاهایی که حتی در خواب آرامشان هم نمی دیدند که روزی ، یکی از جنجالی ترین نقاط جهان شوند . در میان تازه واردها ، مردی بود که اگر چه هنوز پسری نداشت اما بعدها ، تاریخ به او لقب « پدر پیامبران » داد . او در پیری صاحب دو پسر شد ؛ اسماعیل و بعد اسحاق . اسماعیل به صحرای حجاز رفت و از نسل او مردی در آخر الزمان ، آخرین پیامبر خدا شد . اسحاق در سواحل سرسبز مدیترانه ماند و از او یعقوب ، به دنیا آمد و اسراییل لقب گرفت . فرزندان او به بنی اسراییل معروف شدند . بعدها دوازده پسر یعقوب ، قبایل دوازده گانه بنی اسراییل را به وجود آوردند که به آن « اسباط دوازده گانه اسراییل » می گویند . یهودا چهارمین پسر اسراییل بود . کسی که به تحریک او فرزند عزیز یعقوب ، یوسف ، به چاه انداخته شد . اما خدا خواست و یوسف ، عزیز مصر و پناه مردم قحطی زده شد و زمانی که یعقوب و فرزندانش به مصر رفتند ، این بار ، یهودا در نقش برادری مظلوم و بی تقصیر به ملاقات یوسف رفت . یهودا ، نماد خدعه و دورویی بود و یوسف ، پیامبر خدا و از پیامبر خدا جز بخشش و بزرگواری چه انتظاری می رود و یوسف چنین کرد . پس از آن بنی اسراییل ساکن مصر شدند و قرنها ، تحت ستم فراعنه بودند تا اینکه موسی به دنیا آمد و در حدود 1290 ق . م آنها را از مصر به طرف ارض کنعان برد . موسی از آنها خواست به کنعان بروند و با مردم آنجا بجنگند اما آنها ترسیدند و نا فرمانی کردند . نتیجه این بهانه گیری و سرکشی ، نفرین موسی بود و سرگردانی چهل ساله در صحرای سینا تا اینکه تالوت به امر خدا رهبر قوم شد و با سپاهی که داود هم در آن حضور داشت کنعان را فتح کرد و قوم سرگردان وارد آن شدند . چند سال بعد داود به پیامبری رسید و حکومتی تشکیل داد و پس از او پسرش سلیمان ، مرزهای حکومت را گسترش داد . مرزهایی که دقیق به حافظه تاریخ سپرده نشد و این بهانه را به دست یهودیان داد که امروز مرزهای واقعی قلمروی حکومت خود را از نیل تا فرات بدانند . پس از سلیمان بین بنی اسراییل اختلاف افتاد و قلمروی حکومتی دو تکه شد ، با دو دولت . یکی متعلق به ده سبط که مرکز آن سامره بود و به اسم افراییم معروف شد و دیگری یهودیه با مرکزیت اورشلیم که متعلق به دو قبیله بزرگتر بود . این دعاوی خانوادگی بنی اسراییل ، حدود 10 قرن قبل از میلاد مسیح شروع شد و جنگ و ستیز ، هر دو دولت افراییم و یهودیه را ضعیف کرد تا اینکه یهودیه با آشوریان همدست شده و بر علیه افراییم توطئه کردند و این سرزمین را قسمتی از مملکت خود کردند .   « یهود » یا « بنی اسراییل » ؟   این پایان دوران طولانی بنی اسراییل است که با حسد برادران یوسف به رهبری یهودا آغاز می شود و در سال 720 ق . م با فروپاشی مملکت افراییم و شروع یکه تازی فرزندان یهودا به پایان می رسد . اما دولت یهودیه در کنار مدیترانه باقی می ماند تا مردم آن ، ده سبط بنی اسراییل را به بردگی ببرند و اموال آنان را غارت کنند و اندک اندک ، هویت و زبان آنها را در هویت و زبان خود مستحیل کنند و تاریخ ، نام یهودا را به جای نام بنی اسراییل بشناسد . چرا که به اعتقاد یهودیان این ده سبط در تاریخ گم شده اند ! گویی فرزندان یهودا ، گم کردن برادر را ، به خوبی از جد خود آموخته بودند . در همین جا بد نیست که به تفاوت « بنی اسراییل » ، « یهود » و پیروان آیین موسوی ( موسی علیه السلام ) توجه کنیم . یهودیها که فرزندان یهودا ، یا به عبارتی بخشی از بنی اسراییل را تشکیل می دهند ، قومی به جا مانده از زمان حضرت یعقوب ، یعنی پیش از نبوت موسی (ع) ، هستند که بعد از رسالت آن حضرت به ایشان می گروند و این اشتباه که گاهی به پیروان آیین موسوی ، یهودی گفته می شود شاید به موضوعی که پیشتر به آن اشاره شد بر می گردد ؛ گم شدن ده سبط دیگر ! و البته موضوع به همین جا ختم نمی شود ، گم شدن این ده سبط همه ی سرمایه های تاریخی بنی اسراییل را به حساب یهود ریخته است . از جمله سرزمینشان را . به طوری که یهود که فقط دارای کشور کوچک یهودیه بود ، امروز ادعای مالکیت بر کل سرزمین نیل تا فرات را می نماید .   ادامه دارد ...