ای که چون صدف ما را، در کنار پروردی؛ سیمین بهبهانی
شنبه, ۲۷ اسفند ۱۳۹۰، ۰۶:۴۹ ب.ظ
بسم‌الله الرحمن الرحیم
ای که چون صدف ما را، در کنار پروردی
با گهر فروشانم، از چه آشنا کردی؟
گرم شد ز سوز من، محفل طرب‌جویان
هیزم زمستان شد، گُلبنی که پروردی
بر سرِ تو می‌بینم، پای هرزه‌پویان را
چون چمن به هر صحرا دامن از چه گستردی؟
نوبهار می‌آرد، گل به هدیه بستان را
ای تو نوبهار من! بهر من چه آوری؟
جان بی‌نصیبم را بهره‌یی نمی‌بخشی
آتشی ولی دوری، بوسه‌یی ولی سردی
در نگاه خاموشش راز عاشقی گم شد
ای نگاه مشتاقم! از پی ِ چه می‌گردی؟
شکوه کم کن ای سیمین زانکه هم‌چو اشک من
آفریده‌ی رنجی، پروریده‌ی دردی
سیمین بهبهانی
* منبع: وبلاگ غزل‌سرا
