کیمیا

به نام او

بهشت خدا

از آیاتی که خداوند متعال در قرآن کریم نازل شده است چنین برداشت می‌شود که برنامه‌ی خدا برای انسان آن است که در روی زمین خدای‌گونه شود یعنی موجودی شود با صفات خدایی.

به تعبیر دیگر مظهر اسماء و صفات خدا بشود زیرا قبلا خداوند به توانایی انسان در فراگیری اسماء اشاره نموده است «و علم الادم الاسماء کلها...»(بقره، ۳۰)

این هدف که هدف استراتژیک انسان در زندگی زمینی‌اش می‌باشد در آیات دیگری به صورت برنامه‌ای با اهداف ریز و تاکتیکی که نهایتاً به هدف اصلی یاد شده منتهی می‌شود تبیین شده است.

در سوره‌ی ذاریات هدف خلقت عبادت و عبودیت عنوان شده است: «و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون»(ذاریات، ۵۶)

در سوره‌ی بقره هدف عبادت، رسیدن به تقوا عنوان شده است: «یا ایها الناس اعبدوا ربکم الذی خلقکم و الذین من قبلکم لعلکم تتقون»(بقره، ۲۱)

و در جای دیگر انتهای تقوا را رسیدن به مقام فلاح و رستگاری ذکر کرده است: «اتقوا الله لعلکم تفلحون»(آل عمران، ۲۰۰)

آنان‌که به مقام فلاح رسیده‌اند همان‌هایند که کفه‌ی اعمالشان در قیامت سنگین است: «فمن ثقلت موازینه فاولئک هم المفلحون»(اعراف، ۱۷)

البته فراموش نشود که این‌گونه نیست که کار بد هم وزنی داشته باشد و هنگام سنجش اعمال هر کدام سنگین‌تر بود ملاک پاداش یا مجازات باشد (یعنی همان که اغلب مردم عادی بر آن گمان دارند) بلکه کلا در قیامت فقط عمل خیر و عملی که بر اساس حق انجام شده باشد وزن دارد و باطل اصلا ارزش و وزنی ندارد تا بخواهد در مقابل اعمال خیر قابل قباس باشد: «و الوزن یومئذ الحق»(اعراف، ۸)

به هر حال آنان که اعمال وزن‌داری داشته باشند به یک زندگی که همراه با رضایت خاطر و آسودگی می‌باشد خواهند رسید: «فمن ثقلت موازینه فهو فی عیشة راضیة فی جنة عالیة»(الحاقه، ۲۱)

بدین ترتیب سیر منطقی انسان در راه تکامل خویش به بهشت خدا منتهی می‌شود، به عبارت دیگر حاصل عمر انسان صالح بهشت است و لذا بر هر انسان فهیمی است که معرفت و شناخت خویش را نسبت به بهشت به عنوان غایة القصوای خویش ارتقا بخشد.

در فرصت‌های آتی به این مهم خواهیم پرداخت.

التماس دعا

* این پست توسط آقای هادی در کیمیای میهن‌بلاگ ثبت شده است، که متاسفانه در انتقال آرشیو نام نویسنده منتقل نشده است. تاریخ ویرایش: دوشنبه ۱۳۹۸/۰۴/۲۷