کیمیا

      هر که توکل بر خدا کند مشکل او حتما" رفع می شود.بنابراین معنای توکل که در اخلاق گفته شده و در قرآن بر آن سفارش شده است این نیست که من آسوده بخوابم و همه ی کارها را به خدا واگذار کنم.خدا می گوید که تو عقل داری و باید عقل تو کار کند.من گفتم که مشورت کنی و وقتی به بن بست رسیدی و عقل و مشورت تو کار نکرد باید استخاره کنی.در هر کاری اسباب کار را باید فراهم کنی.اگر پول می خواهی باید دنبال کار بروی اگر علم می خواهی باید دنبال تحصیل بروی.اما تو که دنبال تحصیلی و تو که دنبال پولی،وقتی پیش می آید که گره ومشکلی پیدا می شود و بهبود کار دیگر دست تو نیست.در اینجا توکل کن بر خدا.خدا می فرماید که وقتی گره ومشکلی پیدا کردی مثل امتحان وکنکور آن را به دست من بسپار.تو دو رکعت نماز بخوان و بعد از نماز با وضو وتوکل بر خدا برو سر جلسه کنکور و بدان قبول می شوی و به این می گوییم توکل.اما یک دانشجو یا دانش آموز اصلا" درس نمی خواند و نمی تواند دیپلم بگیرد یا اگر بگیرد با نمره پایین می گیرد و اصلا" رابطه با خدا ندارد و نماز هم نمی خواند یا اگر می خواند نمازی دست و پا شکسته می خواند چون گناه می کند رانده ی درگاه خداست حالا این دانش آموز می گوید که می خواهم با توکل بر خدا قبول شوم!خدا می گوید این توکل غلط است این اصلا" توکل نیست و حماقت است.       برگرفته از کتاب:اخلاق و خود سازی *  نوشته:آیت الله حسین مظاهری