جز نفسی که از غمت، سینه پر آه می‌کنم؛ امام حسین (ع)؛ حبیب‌الله چایچیان (حسان)
بسم‌الله الرحمن الرحیم
جز نفسی که از غمت، سینه پر آه می‌کنم
هر نفسی که می‌کشم، عمر تباه می‌کنم
نیست به غیر مهر تو، مایه‌ی رو سپیدی‌ام
من که ز کار زشت خود، نامه سیاه می‌کنم
گر چه منم سیاهی لشگر پر شکوه تو
تا تو نگاه می‌کنی، کار سپاه می‌کنم
تا کشدم به کربلا، جذبه‌ی تو چو کهربا
چهره ز درد هجر تو، زرد، چو کاه می‌کنم
سبزه‌ی باغ و شبنمش، جلوه‌ی گل فزون کند
گِریم اگر به پای تو، کار گیاه می‌کنم
گر ندهی پناه جز عاشق پاک خویش را
پس به که روی آورم، من که گناه می‌کنم؟
رحمت واسعه تویی، نعمت دائمه تویی
عاقبت ای امید من، سوی تو راه می‌کنم
روی نیاز من به تو، مُهر نماز من ز تو
ای که ز داغ حسرتت، سینه پر آه می‌کنم
منظر چشم من بود، نقشه‌ی کربلای تو
سیر نمی‌شوم از آن، هر چه نگاه می‌کنم
از غم ماه علقمه، اشک حسان فرو چکد
شب چو به یاد او نظر، جانب ماه می‌کنم
حبیب‌الله چایچیان (حسان)
* منبع: سایت کرب و بلا
