کیمیا

سلامحتما کسی رو دارین که اهل خنده و خندیدن و خندوندن ، البته از نوع سالمش باشه .  حتما کسی رو دارین که وقتی دلتون می گیره یا یه مشکلی براتون پیش میاد ، دلتون گرمه که اون هست و وقتی کنارش می شینین ، لااقل برا همون چند دقیقه ، مشکلتون رو فراموش می کنین . بعضی از دوستان آدم قدرت اینو دارن که یه کاری بکنن که آدم احساس کنه ، تا قله اورست که چه عرض کنم ، تا قله قاف رو هم می تونه یه نفس بدوه . این جور آدما همیشه محل روحیه هستن و اطرافیانشون رو به سمت جلو حرکت می دن ؛ اما ... .اما غالب اینجور آدما ، خودشون یه کوه درد رو دوششون دارن که هیچ کسی حتی ازش خبر نداره ، چه برسه به اینکه بتونه براشون حمل و حل کنه . خودشون یه جورایی دنیایی از مشکلات هستن اما ... . وارد شدن به دنیاشون بسیار مشکل و در بعضی مواقع ( که این بعضی مواقع رو میشه غالب اوقات دونست ) محاله . روحیه دادن بهشون و حتی خندوندنشون کار سختیه و اگه براشون مشکلی پیش بیاد تقریبا کسی نمی تونه کمکشون کنه . تو مشکلاتشون کاملا تنها هستن و کسی از مشکلات  اونها سر در نمیاره . به خاطر همیشه خندون بودنشون ، همیشه همه فکر می کنن اونا هیچ مشکلی ندارن و حتی اونایی که یه نموره بی انصافن همیشه می گن فلانی که مشکلی نداره یا فلانی که خیلی راحت زندگی می کنه  و از این جور حرفا . این جور آدما غالبا شناخته نمی شن ؛ و وقتی به هر دلیلی نباشن ، تازه مردم و اطرافیان ، قدرشون رو می دونن و افسوس می خورن که کاش زودتر از اینا می شناختنشون ؛ اما چه فایده که اگه برگردن هم ، دوباره همون آشه و همون کاسه ؛ و ... .من یه نظر خاص راجع به این جور آدما دارم و اون اینه که کسی که خودش طنازه و مردم و دوستانش رو به لحاظ روحی کمک می کنه ، اگه برا خودش مشکلی پیش بیاد ، هیچ ابوالبشری نمی تونه اونو از ذهن اون خارج کنه .البته شایدم این یه ایراد باشه ، اما خب ! همیشه وقتی کسی ، مهارت خاصی تو یه کار خاصی داره ، دیگران خیلی سخت می تونن از همون نقطه ، به اون ضربه بزنن و بدتر از اون ، اگه تو همون زمینه مشکلی پیدا کنه ، نمی تونن از همون نقطه وارد بشن و بهش کمک کنن و ... .در یک کلمه اینجور آدما خیلی طفلکن و به نظرم تا آخر عمرشون ناشناخته باقی می مونن . و وقتی براشون مشکلی پیش میاد ، نه تنها کسی نمی تونه اونجوری که باید و شاید کمکشون کنه ، بلکه بازم تو همون شرایط سخت به خاطر روحیه خاصشون بازم انتظار کمک ازشون دارن . و ... .به نظرم به این افراد فقط یه نفر می تونه کمک کنه ( که من الان و همیشه و از صمیم قلب التماسش می کنم که این کار رو بکنه ) و اونهم کسی نیست جز خدا . ( در این رابطه حرف زیاد دارم که شاید بعدا بگم . نظر شما چیه ؟؟؟ ) .*** آخدا !!! امروز روز اربعینه ! چهل روزه که از عاشورا امام حسینت می گذره ! خیلی از بزرگان برای این چهل روزشون برنامه ریزی های آنچنانی می کردن . چله های با حال و سخت می گرفتن تا روز اربعین یه چیزی ازت بگیرن و می گرفتن . می دونم ! قبول دارم ! من کوتاهی کردم ؛ الان نزدیک 15 یا 16 اربعینه که همینجوری مفت از دست می دم . اما یه چیز دیگه رو هم خوب خوب می دونم که تو می تونی همه این فرصتها رو که من از دست دادم تو یه چشم به هم زدن جبران کنی . خدا جونم به خودت قسم دیر می شه . ببین همینجوری سنم داره می ره بالا و عوض اینکه به تو نزدیک بشم ، دارم ازت دور می شم . می دونم همش تقصیر خودمه ولی ... .اصلا بذار خودمونی خودمونی بگم ؛ خدا جون یه حالی بده و ... . ببین دارم از بین می رم . می دونم که طاقت دیدنشو نداری . می دونم که برام غصه می خوری . می دونم برام جوش می زنی . می دونم که برام ... . تو رو جون امام حسین ! ببین امروز با کی اومدم ! نذار از این دیرتر بشه . باشه ؟؟؟ مطمئن باشم ؟ یا باید بازم صبر کنم ؟؟؟؟***یا علی