کیمیا

دوری از نگاه حرامفرمود: «وغضوا أبصارکم عما لایحل النظر الیه» چشمهایتان را از چیزی که نگاه به آن حلال نیست بپوشانید.روایتی هم از امام صادق(علیه السلام) رسیده است که فرمود: «النظره سهم من سهام ابلیس» نگاه به نامحرم، تیری از تیرهای شیطان است. انسان مبتلا و آلوده به نگاه حرام، می تواند در اثر تمرین و تهذیب نفس، از این خطر رهایی پیدا کند. حتی نباید نامه ها و نوشته ها و اسرار دیگری را نگاه کند. زیرا فرمودند: در ماه مبارک رمضان از نگاه به چیزی که حلال نیست، پرهیز کنید.از دیگر وظایف در این ماه توبه و دعاست. فرمود: «وتوبوا الی الله من ذنوبکم» از گناهان خود در این ماه توبه کنید. «وارفعو الیه أیدیکم بالدعاء فی اوقات صلواتکم» هنگام نماز دستها را به دعا بردارید که این دعاها مستجاب است و بهترین حال هم حالت نماز است مخصوصاً دعای بعد از نماز مورد سفارش قرار گرفته است.انسان هرچه دعا را آهسته تر بخواند، ادب دعا را بهتر رعایت کرده است. سعی کند تنها برای خود دعا نکند و پیشنهاد ندهد که خدایا به من این یا آن را بده؛ بلکه برای همه طلب خیر و عافیت نماید. چنانکه قرآن ادب دعا کردن و نوع آن را چنین بیان می کند: «ربنا اتنا فی الدنیا حسنه و فی الاخره حسنه » پروردگارا در دنیا به ما نیکی و در آخرت نیکی عطا کن.مفتاح و مغلاقدر ادامه خطبه ، پیامبر فرمود: «ای مردم! درهای بهشت در این ماه باز است. از خدا مسئلت کنید آن را به روی شما نبندد.» گرچه درهای بهشت همواره باز است، اما در این ماه از ویژگی خاصی برخوردار است.رحمت خدا همواره بیش از غضب اوست. وقتی از ربوبیتش نام می برد از نحوه تدبیر خود سخن می گوید، به گونه ای که نشانه رحمت از سخن خدا پیداست. (له مقالید السموات والارض) کلیدهای آسمانها و زمین به دست خداست.این کلید را دو جور می شود حرکت داد. به یک سمت که حرکت کند می شود «مفتاح» و مخزن را باز می کند. و اگر به سمت دیگر حرکت دادی، می شود «مغلاق» و در مخزن را می بندد. این کلید هم مفتاح است و هم مغلاق، هم ابزار بازکردن و هم وسیله بستن، خدا همی بندد و هم می گشاید؛ اما نفرمود: «وعنده مغالیق الغیب» یعنی پیش خدا قفلها و ابزار بستن غیب است.فرمود: «وعنده مفاتح الغیب» کلیدهای غیب به دست خداست . یعنی آنچه به دست خداست مفتاح است نه مغلاق ، باز کردن در اختیار اوست، بستن به وسیله بدرفتاری خود انسان است. او در رحمت را به روی کسی نمی بندد و همواره مفتاح به دست او است که می گشاید. بکوشید که این مفتاح، مغلاق نشود. این شما هستید که می بندید.اما اینکه از این تدبیر و ربوبیت حق، به مفتاح تعبیر شده، نشانه آن است که همواره او «دائم الفضل علی البریه» است. یعنی مرتب فیض می رساند و از این طرف، این انسان است که باید فیض بگیرد. در همان فرصتی که انسانی از فیض محروم است، انسان دیگری ازفیض برخوردار است. انسان باید از آن طرف آماده باشد و بگیرد وگرنه خودش در فیض را می بندد. قلب انسان را هم خود او می بندد. لذا رسول الله (ص) فرمود: درهای بهشت در این ماه باز است. وقتی تمام درها کاملاً باز باشد می گویند: «مفتحه». اما اگر به طور معمول باز باشد می گویند: «مفتوح» فرق بین «فتح» و «تفتیح» همین است.درهای جهنم بعد از اینکه جهنمی ها وارد شدند، همواره بسته است؛ ا ما درهای بهشت چه قبل از رفتن و چه بعد از رفتن همواره باز است. بهشتیان که وارد بهشت سعادت شدند، درها همچنان باز است: «جنات عدن مفتحه لهم الابواب» باغهای همیشگی در حالی که درهای آن برای ایشان گشوده است.در بهشت را هرگز نمی بندند و در جهنم را هم هرگز باز نمی گذارند؛ زیرا بسته بودن در خود نوعی عذاب است وباز بودن آن رفاه و نعمت. نه غیرمؤمن می تواند به بهشت برود و نه مؤمن حاضر است از بهشت بیرون بیاید. بسته بودن در عذابی مضاعف است. نه تنها دوزخیان نمی توانند از آن خارج شوند بلکه همه درهای جهنم پشتش بسته است.قفلها دو نوع است: گاهی به صورت قطعه کوچک آهنی دو لنگه در را به هم متصل می کند؛ و گاهی هم نوار سرتاسری است که سرتاسر دو لنگه را به هم می بندد.اینکه فرمود: در ماه رمضان درهای جهنم بسته است یعنی غضب و سخط و انتقام خدا در این ماه بسیار کم است.عامل تحکیم پایه های دینفرمود: «وتحننوا علی ایتام الناس کما یتحنن علی ایتامکم» اگر علاقه مند هستید که بعد از شما با فرزندانتان با عاطفه رفتار کنند، شما هم نسبت به بازماندگان دیگران، باعاطفه رفتار کنید.این عاطفه به منزله ملاطی است که بنای اسلام و ایمان روی آن استوار است. سنگهای سخت و آجرها و خشتها با آن ملاط روی هم استوار و قصر محکمی ساخته می شود. همان نرمشی که افراد و اعضا را به هم مرتبط می کند.انسان پس از مرگ از جریان خانوادگیش باخبر است. اگر روزها آزاد باشد سری به منزل می زند. مردگانی که آزادتر بوده و امکانات بهتری دارند هر روز به منزل سرمی زنند. و آنان که گرفتارند هفته ای یک بار و بعضی ماهی یک بار و بعضی دیگر سالی یک بار، بالاخره سری به منزل می زنند. این طور نیست که به کلی ارتباط قطع بشود. (کافی 3/ 320)روح حاکم در جامعه اسلامی باید روح ملاطفت و ملایمت با همه اقشار جامعه باشد، مسلمان و غیرمسلمان؛ گرچه مؤمن ویژگی خاصی دارد. امام صادق(ع) به اسحاق بن عمار فرمودند: شما نسبت به هر انسانی مؤدب باشید، خواه مسلمان خواه کافر، ادب جزء وظایف اسلامی است؛ حتی اگر با یهودی برخورد کردی نشستن با او را نیکو نما. چه خوب ا ست اگر این روح در جامعه حاکم باشد.