سکوت
دوشنبه, ۲۱ تیر ۱۴۰۰، ۱۱:۵۶ ق.ظ
دلم لک زده واسه همچین جاهایی...
واسه سکوتش...
واسه وسعت دیدش...
آرامشش...
ولی حتی اینجور جاها هم باز، ذهن، حرف میزنه...
اینجور جاها جون میده واسه اینکه ذهنمون رو خالی کنیم و مرتبش کنیم...
کاش ذهمنون دکمهی خاموش روشن داشت...
ساعت ها هم بشینی اینجا خسته نمیشه...
یا مثلاً چشمها رو ببندی و سعی کنی ریزترین صداهارو بشنوی...
دراز بکشیو چند ساعتم رو به آسمون بخوابی...
دلم هوایی شده...
خوش به حال پرندهها...
سلام برادر
خدا قسمت کنه ایشالا
به زودی و با صحت و سلامتی
خدا پدر حضرتعالی رو هم غریق رحمت کنه
یاعلی مدد