صدا کن مرا...
يكشنبه, ۲ بهمن ۱۳۸۴، ۱۱:۳۲ ب.ظ
صدا کن مرا صدای تو خوب است صدای تو سبزینه آن گیاه عجیبی است که در انتهای صمیمت حزن می رویددر ابعاد این عصر خاموش من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنـــــــهاترم و بیا تا برایت بگویم که چقدر تنهایی من بزرگ است