مفاتیح‌الجنان؛ دعای یامن تحل که حضرت هادی فرموده: آل محمد این دعا را هنگام بلا می خواندند
دهم: کفعمى در کتاب «مصباح» دعایى نقل کرده و فرموده است: سیّد ابن طاووس این دعا را براى ایمن شدن از ستم سلطان و نزول بلا و چیرگى دشمنان و ترس و تنگدستى و دل تنگى ذکر کرده، و آن از دعاهاى صحیفه سجّادیه است، پس هرگاه از زیان آنچه ذکر شد در هراس بودى آن را بخوان.
و دعا این است:
یَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَکَارِهِ وَ یَا مَنْ یُفْثَأُ بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ وَ یَا مَنْ یُلْتَمَسُ مِنْهُ المَخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ ذَلَّتْ لِقُدْرَتِکَ الصِّعَابُ وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِکَ الْأَسْبَابُ وَ جَرَى بِقُدْرَتِکَ الْقَضَاءُ وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِکَ الْأَشْیَاءُ فَهِیَ بِمَشِیَّتِکَ دُونَ قَوْلِکَ مُؤْتَمِرَةٌ وَ بِإِرَادَتِکَ دُونَ نَهْیِکَ مُنْزَجِرَةٌ أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِی الْمُلِمَّاتِ لا یَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلّا مَا دَفَعْتَ وَ لا یَنْکَشِفُ مِنْهَا إِلّا مَا کَشَفْتَ وَ قَدْ نَزَلَ بِی یَا رَبِّ مَا قَدْ تَکَأَّدَنِی ثِقْلُهُ وَ أَلَمَّ بِی مَا قَدْ بَهَظَنِی حَمْلُهُ وَ بِقُدْرَتِکَ أَوْرَدْتَهُ عَلَیَّ وَ بِسُلْطَانِکَ وَجَّهْتَهُ إِلَیَّ فَلا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ وَ لا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ وَ لا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ وَ لا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ وَ لا مُیَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ وَ لا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ افْتَحْ لِی یَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِکَ ،
اى آن که گرفتاری هاى سخت تنها به وسیله او بازگردد، اى آن که تیزى تیغ دشواری ها به او درهم شکسته شود، اى آن که بیرون آمدن از رنجها و راه یافتن به سوى عرصه گشایش تنها از او درخواست گردد، در برابر توانایى ات سختی ها رام شد، و به لطف اسباب و وسائل فراهم گشت، و به نیرویت قضا جارى شد، و امور براساس اراده ات گذرد، پس اشیاء تنها نه به گفتارت بلکه به اراده ات فرمان پذیرند، و تنها به اراده ات قبل از نهى کردنت باز داشته اند، تنها تو براى رفع گرفتاری ها خوانده شدى، و در بلاهاى سخت پناهگاهى، چیزى از آن بلاهاى سخت دفع نگردد جز آنچه تو دفع کردى، و چیزى از آن گشوده نشود مگر آنچه تو گشودى، پروردگارم مشکلى به من رسیده که سنگینى اش مرا به زحمت انداخته است، و دشوارى بر من فرود آمده که به دوش کشیدنش مرا گرانبار نموده است آرى آن را تو به قدرت خویش بر من فرود آوردى، و با نیرویت متوجّه من ساختى، پس از آنچه مرا در آن وارد کردى بیرون کننده اى نیست و از آنچه متوجه من نمودى بازگرداننده اى وجود ندارد و از آنچه تو بستى گشاینده اى نمى باشد و از آنچه تو گشودى کسى را یاراى بستن نیست و بر آنچه تو سخت گرفتى آسان کننده اى وجود ندارد و براى آن که تو از یارى اش دریغ ورزیدى یاورى نیست، بر محمّد و خاندانش درود فرست، و گشایش را پروردگارا به کرم و فضلت به روى من بگشا،
وَ اکْسِرْ عَنِّی سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِکَ وَ أَنِلْنِی حُسْنَ النَّظَرِ فِیمَا شَکَوْتُ وَ أَذِقْنِی حَلاوَةَ الصُّنْعِ فِیمَا سَأَلْتُ وَ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِیئاً وَ اجْعَلْ لِی مِنْ عِنْدِکَ مَخْرَجا وَحِیّاً وَ لا تَشْغَلْنِی بِالاهْتِمَامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِکَ وَ اسْتِعْمَالِ سُنَنِکَ [سُنَّتِکَ ] فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِی یَا رَبِّ ذَرْعاً وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَیَّ هَمّا وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى کَشْفِ مَا مُنِیتُ بِهِ وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِیهِ فَافْعَلْ بِی ذَلِکَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْکَ یَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِیمِ ]وَ ذَا الْمَنِّ الْکَرِیمِ فَأَنْتَ قَادِرٌ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ آمِینَ رَبَّ الْعَالَمِینَ [
و چیرگى اندوه را به نیرویت از من برگیر، و مرا در آنچه از آن به تو شکایت نمودم خوش بینى عطا فرما، و شیرینى رفتارت را نسبت به آنچه از تو خواستم به من بچشان، و از پیشگاه خود مهر و گشایش گوارایى به من ببخش، و از نزد خود را نجات فورى برایم قرار ده، و از محافظت در انجام واجبات، و به کار گرفتن احکامت در زندگى مرا غافل مساز، پروردگارا از مشکلى که بر من فرود آمده سخت به تنگ آمدم، و وجودم را به خاطر حادثه اى که برایم رخ داده اندوه فرا گرفته است، تنها تو توانایى براى برطرف ساختن آنچه به آن دچار شدم و دفع آنچه در آن افتادم، پس به فضل خویش آن را برایم به انجام برسان، هرچند خود را سزاوار آن از سوى تو نمى دانم، اى صاحب عرش بزرگ، و داراى نعمت کریمانه، تنها تو نیرومندى، اى مهربان ترین مهربانان، دعایم را اجابت کن اى پروردگار جهانیان.
