مفاتیح الجنان؛ فصل سوم؛ دعای روز شنبه
بِسْمِ اللَّهِ کَلِمَةُ الْمُعْتَصِمینَ، وَ مَقالَةُِ الْمُتَحَرِّزینَ، وَ اَعُوذُ بِاللَّهِ تَعالى مِنْ جَوْرِ
بنام خدا سخن پناهندگان و گفتار پناهجویان و پناه مىبرم به خداى تعالى از جور
الْجآئِرینَ، وَ کَیْدِ الْحاسِدینَ، وَ بَغْىِ الظَّالِمینَ وَ اَحْمَدُهُ فَوْقَ حَمْدِ الْحامِدینَ،
ستمکاران و بداندیشى حسودان و ستم بیدادگران و مىستایمش فوق ستایش ستایشکنندگان
اَللّهُمَّ اَنْتَ الْواحِدُ بِلا شَریکٍ وَ الْمَلِکُ بِلا تَمْلیکٍ، لا تُضادُّ فى حُکْمِکَ،
خدایا تویى یگانه بىشریک و پادشاه بىنیاز (که پادشاهى را دیگرى به او تملیک نکرده) در برابر فرمان تو ضدیت نشود
وَلاتُنازَعُ فى مُلْکِکَ اَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ عَبْدِکَ وَ رَسُولِکَ،
و در پادشاهیت کشمکشى روى ندهد از تو مىخواهم که درود فرستى بر محمد بنده و رسولت
وَ اَنْ تُوزِعَنى مِنْ شُکْرِ نُعْماکَ ماتَبْلُغُ بى غایَةَ رِضاکَ، وَ اَنْ تُعینَنى عَلى
و به من طریقه سپاسگزارى نعمتهایت را چنان بیاموزى که مرا به سرحد خشنودیت برساند و کمکم دهى بر
طاعَتِکَ وَلُزُومِ عِبادَتِکَ، وَاسْتِحْقاقِ مَثُوبَتِکَ بِلُطْفِ عِنایَتِکَ، وَ تَرْحَمَنى
طاعت خود و پیوستگى عبادت خویش و استحقاق پاداشت بوسیله لطف و عنایتت و به من ترحم کنى
بِصَدّى عَنْ مَعاصیکَ ما اَحْیَیْتَنى، وَ تُوَفِّقَنى لِما یَنْفَعُنى ما اَبْقَیْتَنى،
به اینکه تا زندهام از گناهان بازم دارى و تا زمانى که در این جهان نگاهم دارى موفقم دارى
وَ اَنْ تَشْرَحَ بِکِتابِکَ صَدْرى، وَ تَحُطَّ بِتِلاوَتِهِ وِزْرى، وَ تَمْنَحَنِى السَّلامَةَ
به آنچه سودم رساند و بوسیله کتاب خود (قرآن) سینهام بگشایى و با خواندن آن جرم و گناهم بریزى و سلامت
فى دینى وَ نَفْسى، وَلاتُوحِشَ بى اَهْلَ اُنْسى، وَ تُتِمَّ اِحْسانَکَ فیما بَقِىَ
در دین و جانم عطا کنى و همدمانم را براى من وحشتناک مکن و احسانت را در مابقى
مِنْ عُمْرى کَما اَحْسَنْتَ فیما مَضى مِنْهُ، یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.
عمر درباره من به اتمام رسان چنانچه در گذشته احسان کردى اى مهربانترین مهربانها