کیمیا

به تــو زیـبد عـرش جـلال حق که به تاج قــــدس مــکلــلّی

چـو بخواست حق زکمال خود نظری بــــه سوی مثال خود

بـگرفــت پیــش جــــــمال خود ز هــــــــویّت تــو ســجنجلی

لــمعات نخــله­ ی موســـوی نفــــــخات خلقــت عیــــسوی

ز فــروغ روی تـو پــــــرتوی ز هــــوای کــوی تو شـــمألـــــی

تـویی ای امــیر جـهان گشا کـه ز بــدو خــلـقت مــــاسوی

به سریر رفــعت کــبریا ننشـسـته چـــون تـــــو مجـــــــللّی

به ظُلَم ســکندر آب جــو به طُـــــــوی کلــیم فرشـــــته خو

به سِــــنای نــــور تـو راه­ پو ز ضـــــیای نـار تـــــو مُصـــطلی

تویی آن که خواست چوذوالمنن ز­ ره­ عنایـــت و فضل و منّ

ز طــلوع طلعــت خـویشــتن به ورای خویــــــــش تَفَــضّلی

ز تَنَـــــزُّهِ احــــدیّتــــــــش ز تــقـــدّس صـــــــــمدیّتـــــــــش

بـــنمــود ســــرّ هــویّـتــش ز جـــــــلال ذات تـــو منـــــجلی

تویـــی آن مثــــال بــــدیع حــق کـه ز بعـد ذات منیـــع حق

نکشـیده کلـک صنیع حـق به کــمال شخص تو هیکـــــلی

زتو صـــــادر اول مــــاذُکِر، به تـــو لاحِــــــق آخـــــر مـــــازُبِر

تو خود آن مُهَیــــمِنِ مقـــتدر کــه هم آخــری که هـم اوّلی

به دلیـل آیـه­ ی إنّـــما و بــه نــصّ ســــوره ی هـــل أتـــــی

به صــــریح لــو کُشـــف الغــطا و خطــاب سـرّ سیـــــنجلی

به نــبی ظهـیر و مــــــعـین تویـی و امیـر مُلـک یقین تویی

و مُجــــــیر روح الامـین تـویــی و بــه کائـنات تـــویی ولــی

کسـی ار ز پــرده بــه جــز صدا نشـنیده خــــواند تو را خدا

فلَــقد أشـــــار بِـــما بَـــدا و حَـــماک عــــــنه بمَــعزلــــــــی

به حـــجاب قــــدس حریــم حـق تویی آن نهفته ندیم حق

که هنـوز صـــنع قــــدیم حـق نـنموده کــــنز نـــهان جـلـی

«لَــــمعاتُ وجـهک اَشـــرقَت و شُــعاع طــلــعَتِک اعــــتَلی

ز چـه رو أَلــــستُ بــــربّکم نــزنی بـــــزن کـــه بــلی بــلی»

{         کلام مرحوم  «  نیر     »    تبریزی    }