کیمیا

با توجه به تفکیک مشروعیت از مقبولیت، در نظام سیاسى اسلام و جایگاه مقبولیت مردمى در حکومت دینى، قید «جمهورى» نظام، چگونه تفسیر مى‌شود؟

اصطلاح «جمهورى» در فلسفه‌ی سیاسى مفهومى متعین، ثابت و غیر قابل تغییر ندارد. گاه این اصطلاح در مقابل رژیم سلطنتى، گاه در برابر رژیم دیکتاتورى و خودکامه به کار مى‌رود.

نظام حکومتى در آمریکا، فرانسه و خیلى از کشورها جمهورى است. حتى شوروى سابق که رژیم سوسیالیستى داشت، خود را جمهورى مى‌خواند و مناطق تابع آن به عنوان جمهوری‌هاى شوروى خوانده مى‌شدند و اکنون که آزاد شده و خودمختارند، باز جمهورى‌هاى جدید به شمار مى‌آیند.

با اینکه هر یک از این کشورها با دیگرى -از جهات گوناگون- تفاوت دارد، اگر دقت کنیم مى‌بینیم خیلى از کشورها که از لحاظ نوع اداره و تدبیر حکومتى، مردمى هستند، هنوز رژیم سلطنتى دارند؛ مثل انگلستان، بلژیک، تایلند، دانمارک، سوئد و هلند.

نباید گمان کرد «جمهورى» دقیقاً شکل خاصى از حکومت است، تا نظام فعلى ما -که جمهورى است- همان شکل را تقلید کند. هنگامى که مردم مسلمان ایران به رهبرى امام خمینى (ره) مبارزه با رژیم سلطنتى را شروع کردند و سرانجام آن را برانداختند و نظام جمهورى را به جاى رژیم سلطنتى جایگزین نمودند، به واقع حکومتى را نفى کردند که معیار مشروعیت خویش را موروثى‌بودن حاکمیت مى‌دانست. مردم نظامى را جایگزین رژیم سابق کرده‌اند که شکل و خصوصیات آن هم‌خوان با موازین اسلامى و دیدگاه‌هاى دینى درباره‌ی حکومت است و بر اساس مصالحى که باید در اوضاع متغیر زمان مورد توجه قرار گیرد، تعیین مى‌شود. از این رو باید ارزش‌ها و احکام اسلامى مبناى عمل مسؤولان نظام باشد، نه اینکه «جمهورى»بودن نظام به معناى «غیر دینى»بودن آن قلمداد شود.