یک خط روضه برای حضرت زهرا سلام‌الله علیها
.
روی القاضی نعمان المصریّ:
عن الصّادق علیه‌السلام أنّها لَزِمَتِ الفِراشَ -بعدَ ما قُبضَ رسولُ الله صلی‌الله علیه و آله- وَ نَحَلَ جِسمُها و ذابَ لَحمُها حَتّی صارَتْ کَالخَیالِ و صارَتْ عَظْمَاً لَیْسَ عَلیهِ إلّا جِلْدَةٌ.
قاضی نعمان از امام صادق علیه‌السلام روایت کرده که:
فاطمه سلام‌الله علیها پس از رحلت پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله در بستر بیماری افتاد، ضعیف و لاغر شد، گوشت تنش آب گشت و مانند یک شبح و خیال می‌نمود و از اندوه فراق پدر، پوستی بر استخوان شده بود.
* دعائم الإسلام، جلد ۱، صفحه‌ی ۲۳۲، نقلاً بالمعنی، و یأتی تمام الحدیث فی فصل الاحتضار.
* همچنین [جوهری در صحاح ذیل ماده‌ی «خیل» چنین می‌نویسد: و الْخَیَالُ: خشبةٌ علیها ثیابٌ سودٌ تُنْصَبُ للطَیر و البهائم فتظنُّه إنساناً.][مراد از آن سازه‌ای است از چوب و به شکل انسان با لباس‌های سیاه و کهنه و پاره که در کشت‌زارها برای دور ساختن پرندگان و چرندگان بر پا می‌گردد و در فارسی «مترسه» یا «هراسه» نامیده می‌شود.]
