بر شیشهی بلور دلم پا گذاشتند؛ حضرت رقیه (س)؛ وحید قاسمی
شنبه, ۲۱ فروردين ۱۳۸۹، ۰۷:۱۶ ب.ظ
بسم الله الرحمن الرحیم
بر شیشهی بلور دلم پا گذاشتند
در نیمههای راه، مرا جا گذاشتند
رفتند و این سهسالهی غمدیده را پدر
در دشت ترس و واهمه، تنها گذاشتند
رفتند و زخم کهنهی دلشورهی مرا
بار دگر بدون مداوا گذاشتند
رفتند و دست کوچک یخکردهی مرا
در دست گرم حضرت زهرا گذاشتند
رفتند و شان قدسی من را، مسیح عشق
در زیر چکمههای یهودا گذاشتند
رفتند و فهم آیهی بغض رقیه را
بر گردن شعور لگدها گذاشتند
بعد از دو روز، بر سر بازار شهرشان
همچون کنیزکان به تماشا گذاشتند
وحید قاسمی