حسرت بی‌پایان؛ روزی یک آیه: سوره مبارکه فرقان، آیه ۲۷
آیه‌ی شماره‌ی ۲۷ از سوره‌ی مبارکه‌ی فرقان
حسرت بی‌پایان
متن آیه:
وَ یوْمَ یعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یدَیهِ یقُولُ یا لَیتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا
ترجمه‌ی آیه:
و (به خاطر آور) روزی را که ستم‌کار دست خود را (از شدت حسرت) به دندان میگزد و میگوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم!»
تفسیر کوتاه:
* رها کردن راه انبیا، ظلم است. (ظلم به خود و ظلم به انبیا) «یعضّ الظالم»
* عذاب قیامت بسیار سخت است. «یعضّ الظالم على یَدَیه» (مشرک تنها یک انگشت و یا یک دست خود را گاز نمىگیرد، بلکه دو دست خود را گاز مىگیرد)
* در قیامت، وجدانها بیدار مىشود. «یعضّ - یقول»
* پشیمانى، دلیل بر اختیار انسان است و اگر کسى مجبور بود، پشیمانى معنا نداشت. «یالیتنى»
* ایمان به تنهایى کافى نیست، همراه‌بودن با انبیا نیز لازم است. «مع الرسول»
* ارتباط با انبیا هر چند اندک باشد، مىتواند راه نجات باشد. «سبیلاً»
* منبع: سایت انجمن گفتگوی دینی
